اولین تفاوت ژل های بیلدر یا همان ژل های کاسه ای با پلی ژل ها در غلظت و نحوه بسته بندی و عرضه آنها در بازار می باشد. ژل های بیلدر کمی رقیق تر و در بسته بندی های کاسه ای و پلی ژل ها کمی سفت تر و به صورت تیوپی یا همان پمادی در بازار ارائه می شوند. تفاوت دیگری که بین این دو وجود دارد تفاوت در سهولت استفاده است. کار با پلی ژل به مراتب راحت تر از کار با ژل کاسه ای است چرا که شما با فشار دادن تیوپ همان مقدار مورد نیاز ژل را با کاردک بر داشته و روی ناخن می گذارید. ولی در استفاده از ژل های بیلدر به علت خاصیت کشسانی آنها برداشتن ژل با قلم کمی حوصله بیشتری را می طلبد.
برای کاشت ناخن یا اصطلاحا اکستنشن ناخن، شما به موادی نیاز دارید تا شکل صدف ناخن را اصلاح کرده و قد آن را بلندتر کنید. این مواد به دو شکل در بازار یافت می شوند. دسته اول همان نوع اکریلیک یا پودری می باشد که در این حالت مواد مورد نظر برای کاشت، توسط خود ناخن کار به وسیله ترکیب پودر و لیکویید ساخته می شود و یکی از مهمترین چالش های آن غلظت مواد حاصل می باشد که با تمرین به دست می آید. دسته دوم نیز ژل ها هستند که در شکل هایی مختلف نظیر پلی ژل ها، ژل های کاسه ای، لمینیت ها و … یافت می شوند و حاوی خمیر با کیفیت و آماده برای کاشت می باشند.
پاسخ این است که بله. برای تشخیص تفاوت این دو از یکدیگر باید بدانید که ژل ها معمولا شفاف تر از اکریلیک ها بوده و اگر به درستی کار شده باشند معمولا نازک تر و کمی ظریف تر می باشند. همچنین اگر کسی برای ریموو کردن یا ترمیم به شما مراجعه کند و در مرحله سوهان کشی کاشت موجود روی ناخن، با حجم بیشتری از پودرهای بسیار ریز مواجه شوید احتمالا با یک کاشت ژل روبرو شده اید.
از بین کاشت با پلی ژل و کاشت با پودر نمی توان به قطع گفت که کدامیک بهتر است. هر کدام مزیت های قابل توجهی به دیگری دارد.
برای کسانی که به پودر حساسیت پوستی دارند پلی ژل بهترین گزینه است چرا که حساسیت در آن بسیار کمتر از پودر است. بعضی از خانم ها دوست دارند ناخن های ظریف و بلند داشته باشند ولی جنس ناخنشان شکننده است و به همین خاطر به صورت طبیعی نمی توانند به این خواسته شان برسند. از طرفی ممکن است که علاقه ای به کاشت های نسبتا ضخیم نداشته باشند و در این موارد قطعا پلی ژل بهترین راه حل می باشد.
کاشت ناخن با پلی ژل همانند دیگر کاشت های با ژل، سوهان کشی کمتری دارد و حتی اگر با قالب کار شود می توان گفت به سوهان کشی نیازی ندارد. لذا در زمان این نوع کاشت می توان بسیار صرفه جویی کرد و در عین حال پودر کمتری نیز تولید می شود. ناخن هایی که با پلی ژل کاشته می شوند به مراتب انعطاف پذیر تر از ناخن های پودری بوده و همین امر باعث می شود که دیرتر بشکنند.
کاشت با ژل معمولا کار ناخن کاران را کمی سخت می کند. در کاشت های با ژل معمولا باید انگشت به انگشت پیش بروید این در حالیست که می توان در کاشت اکریلیک یا پودری همزمان همه انگشت ها را موادگذاری کرد و نیازی نیست که صبر کنید. موادگذاری با پلی ژل نیاز به سرعت و دقت بیشتری دارد. لذا کار با پلی ژل نیاز به ناخن کار با حوصله تری دارد و در روزهای شلوغ یک ناخن کار شاید انتخاب پودر انتخاب منطقی تری به نظر برسد. کاشت اکریلیک یا کاشت ناخن با پودر کاشتی ارزان تر است و به همین دلیل متقاضیان بیشتری نسبت به کاشت های پلی ژل دارد.
قلم مخصوص پلی ژل استفاده شود که دارای موهای پلاستیکی می باشد و مانع از چسبیدن ژل به قلم می شود.
اولین تفاوت ژل های بیلدر یا همان ژل های کاسه ای با پلی ژل ها در غلظت و نحوه بسته بندی و عرضه آنها در بازار می باشد. ژل های بیلدر کمی رقیق تر و در بسته بندی های کاسه ای و پلی ژل ها کمی سفت تر و به صورت تیوپی یا همان پمادی در بازار ارائه می شوند. تفاوت دیگری که بین این دو وجود دارد تفاوت در سهولت استفاده است. کار با پلی ژل به مراتب راحت تر از کار با ژل کاسه ای است چرا که شما با فشار دادن تیوپ همان مقدار مورد نیاز ژل را با کاردک بر داشته و روی ناخن می گذارید. ولی در استفاده از ژل های بیلدر به علت خاصیت کشسانی آنها برداشتن ژل با قلم کمی حوصله بیشتری را می طلبد.
برای کاشت ناخن یا اصطلاحا اکستنشن ناخن، شما به موادی نیاز دارید تا شکل صدف ناخن را اصلاح کرده و قد آن را بلندتر کنید. این مواد به دو شکل در بازار یافت می شوند. دسته اول همان نوع اکریلیک یا پودری می باشد که در این حالت مواد مورد نظر برای کاشت، توسط خود ناخن کار به وسیله ترکیب پودر و لیکویید ساخته می شود و یکی از مهمترین چالش های آن غلظت مواد حاصل می باشد که با تمرین به دست می آید. دسته دوم نیز ژل ها هستند که در شکل هایی مختلف نظیر پلی ژل ها، ژل های کاسه ای، لمینیت ها و … یافت می شوند و حاوی خمیر با کیفیت و آماده برای کاشت می باشند.
پاسخ این است که بله. برای تشخیص تفاوت این دو از یکدیگر باید بدانید که ژل ها معمولا شفاف تر از اکریلیک ها بوده و اگر به درستی کار شده باشند معمولا نازک تر و کمی ظریف تر می باشند. همچنین اگر کسی برای ریموو کردن یا ترمیم به شما مراجعه کند و در مرحله سوهان کشی کاشت موجود روی ناخن، با حجم بیشتری از پودرهای بسیار ریز مواجه شوید احتمالا با یک کاشت ژل روبرو شده اید.
از بین کاشت با پلی ژل و کاشت با پودر نمی توان به قطع گفت که کدامیک بهتر است. هر کدام مزیت های قابل توجهی به دیگری دارد.
برای کسانی که به پودر حساسیت پوستی دارند پلی ژل بهترین گزینه است چرا که حساسیت در آن بسیار کمتر از پودر است. بعضی از خانم ها دوست دارند ناخن های ظریف و بلند داشته باشند ولی جنس ناخنشان شکننده است و به همین خاطر به صورت طبیعی نمی توانند به این خواسته شان برسند. از طرفی ممکن است که علاقه ای به کاشت های نسبتا ضخیم نداشته باشند و در این موارد قطعا پلی ژل بهترین راه حل می باشد.
کاشت ناخن با پلی ژل همانند دیگر کاشت های با ژل، سوهان کشی کمتری دارد و حتی اگر با قالب کار شود می توان گفت به سوهان کشی نیازی ندارد. لذا در زمان این نوع کاشت می توان بسیار صرفه جویی کرد و در عین حال پودر کمتری نیز تولید می شود. ناخن هایی که با پلی ژل کاشته می شوند به مراتب انعطاف پذیر تر از ناخن های پودری بوده و همین امر باعث می شود که دیرتر بشکنند.
کاشت با ژل معمولا کار ناخن کاران را کمی سخت می کند. در کاشت های با ژل معمولا باید انگشت به انگشت پیش بروید این در حالیست که می توان در کاشت اکریلیک یا پودری همزمان همه انگشت ها را موادگذاری کرد و نیازی نیست که صبر کنید. موادگذاری با پلی ژل نیاز به سرعت و دقت بیشتری دارد. لذا کار با پلی ژل نیاز به ناخن کار با حوصله تری دارد و در روزهای شلوغ یک ناخن کار شاید انتخاب پودر انتخاب منطقی تری به نظر برسد. کاشت اکریلیک یا کاشت ناخن با پودر کاشتی ارزان تر است و به همین دلیل متقاضیان بیشتری نسبت به کاشت های پلی ژل دارد.
قلم مخصوص پلی ژل استفاده شود که دارای موهای پلاستیکی می باشد و مانع از چسبیدن ژل به قلم می شود.